halkinin "biz turk degiliz, yunanli da degiliz, bizler kibris’liyiz" dedigi, "turkler defolsun" diye tam 50 bin kisiyle lefkosa’da gosteri duzenledigi, gotlerini korumak icin aralarinda gecirdigim bir yil boyunca (askerlik) bana isgalci gozuyle baktigi artik turkiye’nin kamburu olmaktan oteye gitmeyen guzel ama ruhsuz ada.
kibris konusundaki "yavru vatan" tabirinin ve olaya psikolojik yaklasimlarda bulunmanin zamaninin gectigini anlamak icin yalnizca girne’de yarim saat gecirmek yeterlidir. o sivesi bozuk cingene agizli turk demeye dilimin varmadigi halk; turkiyeli oldugunu anlar anlamaz sana "yillardir haklarini gaspeden isgalci" edasiyla oyle bir bakis atiyor ki turkiye’ye donuldugunda agzindan "yavru vatan" kelimesi cikan herkesin agzini burnunu kirmak icgudusu uyandiriyor. evet; kibris davasinda turkiye en az rumlar kadar haklidir, evet; ada rumlastirilmak istenmis ve bu durumun garantor anlasmasina aykiri oldugunu dusunerek adaya cikarma yapmistir, evet; uluslararasi arenada tanitamasa da orada bir devlet kurmustur, evet; herseyi yapmistir turkiye ama ada halkini kaybetmistir. bunun en buyuk sebeplerinden bir tanesi de adanin en guzel yerlerini gereksiz askeri alanlarla doldurmus olmasi, askerlerin gizli gizli portakal bahcelerini talan etmesini asla onleyememesi, adada ekonomiyi kendi ekonomisine benzetmesidir. yaziktir ayrica, akitilan kanlara da yaziktir. 70 yasinda bir nineden (ki onun bari bizi anlayacagini umuyordum) "siz isgalcisiniz, bizim rumlarla alip veremedigimiz hic bir sey yok, turkiye’yi istemiyoruz" cumlesini duymak oldukca sarsmistir beni. ogrendigim butun yavru vatan masallarini unutturmustur, orada gecirdigim her saniyeye lanet ettirmistir.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?