le serment des limbes

son iki gundur son yarisini okudum ve bitti. cabuk da bitti aslinda.
sasirtici olaylar orgusuyle buyulese de, cogu tesadufler "yuh artik!" dedirtti.

[henuz okumamis olanlar giremez]

mathieu durey; agostina’nin kesfi, manon’un da tasdikiyle "hayatimda gordugum en salak polissin" den ibaret degildi aslinda. her ne kadar mathieu’ in kendisi bile buna inanacak raddeye gelmis olsa da. agostina soylediginde hic ihtimal vermedim ama manon soylediginde "hakikaten de salakmissin be mathieu" dedim. zira ben bile 50 sayfa oncesinden anlamistim luc’un sozum ona intihar sebebini.

manon simonis; sen kuyulara gir, bogul, 60 dakika boyunca nefes alama ve fakat yine de bi sekilde hayatta kalmayi basar, sonra bir jandarmanin dandik kursununda can ver! olacak sey mi?

luc soubeyras; hem seytan, hem baal-zebub, hem de lucifer.

[/henuz okumamis olanlar giremez]

okudugum sure boyunca ve bittiginde agresifligimin sebebini ucurumdan dusen/dusurulen luc’un icime girmis oldugu dusuncesine bagladim.