yirmi ikinci mektup

ümit yaşar oğuzcan mektuplarından biri.

"senin için zalim dediler, demek zulmün de bu kadar güzeli olurmuş diye düşündüm. oysa bütün zalimlere karşı kinle doluydu içim. ben hiçbir zulme baş eğmedim, zalimlerden yana olmadım.

seni en istediğim anda gelmemen, geldiğin zaman da bana acıların en büyüğünü tattırman belki zulümden başka bir şey değil. fakat ne yapayım ki onu bile kendine yakıştırabiliyorsan. çoğu zaman nasıl olsa öldüreceği avına gururla bakan bir panterin vahşi bakışı var gözlerinde, içinde, ta derinde zulmün kıvılcımları yanıp sönerken bile sana kızamıyorum, senden nefret edemiyorum, insanı büyülüyorsun. başdöndüren güzelliğinin karşısında asıl büyük zalimin başkası olduğunu düşünüyorum ister istemez.

senin için ’yalan söylüyor’ dediler. kimse farkında değil dudaklarında yalanın ne kadar güzelleştiğinden. yalansız bir seni düşünmeye imkân var mı? senden gelen, senin dudaklarından çıkan bütün yalanlara razıyım. ’seni seviyorum’ dediğin zaman, yalan söylemiş olsan bile, bu sözünü bütün gerçeklere değişmeye hazırım.

hiçbir yalan bu kadar sevimli ve manalı olmamıştır dünya kurulduğundan beri. yalan; senin dudaklarında aydınlık, pembe şafaklara benzer. sen yalan söylerken gözlerin, gökyüzünün sonsuz karanlığında parlayan yıldızlar gibidir.

sen söylediğin yalanlarla varsan; ben bütün gerçekleri senin bir tek yalanına feda edebilirim. sana ’yalan söylüyor’ diyenler; eşsiz dudaklarında yalanın ne kadar güzel olduğunu bilmeyenlerdir.

sana ’kalpsiz’ dediler. üç milyar insanın yaşadığı bir dünyada çarppan bir tek kalp varsa o senin kalbindir. bir tek kalp varsa; iyilik diyen, güzellik diyen, aşk diyen o senin kalbindir. bir tek kalp varsa yeryüzünde beni seven yine senin kalbindir o.

bütün zulümlerine, bütün yalanlarına rağmen beni sevdiğini biliyorum, ikimizi çepçevre kuşatan çaresizlikler içinde kalbin hâlâ çarpıyorsa beni sevdiğin içindir. yoksa aslında bu yalan ve zalim dünyada yaşanmaya değer bir tek dakikanın bile var olduğuna inanmak gerçekten imkânsız bir şey.

aşkın seni sevmek olduğunu benden başka bilen var mı söyle? seni zulümlerinle, yalanlarınla kim bunca ilahlaştırabilir söyle?

söyle, sevdiğim benim, ömür boyunca seveceğim benim; zulümsüz, yalansız bir dünyada yaşanır mı söyle?"