bir insandan vazgeçmek

gun gelir vazgecemedigin, vazgecmeyi aklindan dahi geciremedigin vazgecer senden. o gun gok kubbe yerle yeksan olur iner tependen asagiya. "bugune kadar yasadigim acilar ne ki?" diye dusunursun, dusunursun de ne fayda. her sey havadaki ozon hidrojen ve oksijen atomlarina karisip atmosferdeki bir tabakaya dahil olmustur coktan. bir insandan vazgecmeni ogutlemiyorum sana sevgili okur, yanlis anlama. vazgecmeye firsatin dahi olmadan vazgecilebilecegini de hesaba kat istiyorum sadece.

isi matematige vuracak olursak da, vazgecilmek matematiksel duzlemde her zaman icin vazgecmeyi pis dover, agir yaralar.

vazgeçtiğin ya da vazgeçmeye niyetlendiğin insana verdiğin değere göre sonrasında üzülme katsayısının değiştiği olay, belki de durum.
kolay mı peki? bilemiyorum. dile kolay derler ya, dile bile kolay değil gibi. boşver gitsin diye dilimize doluyoruz ama vazgeç gitsin diye bir şey yok. ha orhan baba vazgeç gönlüm demiştir, ama sorun bakalım adam nasıl demiştir.

daha yazacaktım da vazgeçtim.

acıkmak, yorulmak, doymak gibi insani olduğunu düşündüğüm olay.

kurtulmanın en kolay yolu durumu vazgeçmek olarak değil, karşı tarafı kendinden mahrum bırakmak şeklinde görmektir, iletişimi sıfıra indirerek sağlam bir adım atmış olursunuz.

beynin; "tüm çabalara rağmen kurtarılamadı" komutu vermesidir. umutların ölümü gerçekleşir.

zamanı geldiğinde mantığın, kalbe;

- " artık üzülmeni istemiyorum ama olmayacak biliyorsun değil mi ? " dediği andir.