sevmek ama sevilmemek

biliyorum sana giden yollar kapalı
üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni

ne kadar yakından ve arada uçurum;
insanlar, evler, aramızda duvarlar gibi

uyandım uyandım, hep seni düşündüm
yanlız seni, yanlız senin gözlerini

sen bayan nihayet, sen ölümüm kalımım
ben artık adam olmam bu derde düşeli

şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya
yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki

anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi
ve içim götürmez kenarından kesilmiş ekmeği

kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda;
hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş sanki

tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor
nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini

çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu;
bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri

raslaşmamak için elimden geleni yaparım
bu böyle pek de kolay değil gerçi...

alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya;
bunun verdiği mutluluk da az değil ki

çıkar giderim bu kentten daha olmazsa,
sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki

inan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem,
son isteğimi de söyleyebilirim şimdi:

bir geceyarısı yazıyorum bu mektubu
yalvarırım onu okuma çarşamba günleri

cemal süreya

seveni de sevemezsen derin bir yalnızlıkla sonuçlanacak durum.

kötü kader.

bir de sevilmek ama sevmemek vardir ki en az bunun kadar kotudur.

(bkz: sevdım sevılmedım)

aşkin amaci birileri için "mükemmel insan" olmak degildir. seni mükemmellige en çok yaklastiracak insani bulmaktir. seni sevmeyen biri seni bu seviyeye getiremez. sevdiginin bir baskasiyla mutlu oldugunu görmekten daha aci bir sey varsa, o da sevdiginin seninle mutsuz oldugunu görmektir.

hayat karartan olaylardan olup çok tehlikeli sonuçlara varabilecek,bazan kalbin aklın önüne geçtiği gönül olaylarından biri.