topukla gol atmak

futbolcuların yaşadığı müthiş bir duygudur. ya da değildir ne bileyim?

benim için her zaman müthiş bir duygu olarak hafızamda kaldığı kesindir ama. ne zaman o topukla gol attığım günü hatırlasam, içten bir ’goool’ çeker, umarsızca çalım atarım hayallerime.

hoop şimdi ilkokul yıllarıma gittim! sanki ilk defa gittim mna koyim. hep hayallerimde ibneler, çocukluğum içimden çıkmıyor. neyse, bunlar hep maç yapar, doğuştan messi olan bünyemi iki takımdan birine bile almazlardı. mna kodumun saksısı gibi tek başıma oturur, biri düşüp gebersin de oyuna gireyim diye beklerdim.

gel zaman git zaman bi gün cidden biri düşüp gebermişti. ayağında kafası kadar delik oluşan çocuğu sikine bile takmayan futbola aç bünyeler, çocuğu tekmeleyerek kenara attılar ve beni oyuna aldılar.
daha girer girmez topla buluşamamıştım, ama betonla buluşmuştum, çok sert davranmıştı ibne.

sahadaki ibneler ise ayağıma deli gibi dalıyorlar, topun ayağıma gelmesini ısrarla reddediyorlardı. bu ısrara dayanamıyor, çılgın gibi bende onlara dalıyordum. top hariç her yerimize vuruyorduk, çok kötüydü lan.

o sıra bir boşluktan yararlanıp, tekmelerin uçuştuğu yerden kaçtım. bir baktım top süzüle süzüle bana geliyor, toptan haberi olmayıp birbirini tekmeleyen ibneler de topun bana geldiğini görünce çözüle çözüle üstüme gelmeye başladılar, korkan bünyem ise büzüle büzüle aynen geri kaçıyordu. top ise tam arkamdaydı...

allahın verdiği güçle, arkam dönükken topa öyle bir vurmuştum ki, 90 a girmese bile 75 e falan girmişti. kaleci ağzını açmış, millet yerde.
goool diye bağırıyordum, attığım ilk golümü topukla atmıştım lan. attığım ilk golü artistik bir yetenekle atmıştım lan! attığım ilk golü... neyse!

golümü barıştan zarar görmüş örümceklere adamıştım. o kadar mutluydum ki anlatıyorum işte. o günden sonra çevrenin etkisi değişmişti üzerimde, adım atışmaları ben yapıyor, adamları bile kendim seçiyordum artık. bir topuk golü sayesinde yapıyordum bunları, dedikodum bile yayılmıştı okulda!

+ aa topukla gol atan çocuk bu!
- ayy çok yakışıklııı!

ah ah! işin ilginci o günden sonra hiç gol atamadım, kariyerim sıfıra indi. sonra bende baskete sardım, ilk sayımı ise kıçımla attım.

bu da böyle siktiri boktan anımdır, okuyun diye şe’ettim.

iyidir hoştur da olaki kaçırırsanız o mutlak gol pozisyonunu cok kötü madara olursunuz.arkanızdan "artizzz önce düz vurmayı öğren de sonra şekil yaparsın" tadında cümleler işitebilirsiniz.