bazen icinde boguldugun bir okyanus vardir, bir damla sizdirmazsin disariya; kimseyi uzmek kendi dertlerinle yormak istemezsin cunku. boyle durumlarda kelimeleri kanatmak, kelimelerde kanamak en iyi gelendir yalnizliga, yaralara. yazdikca acmazlara duser, daha cok boguldugunu hissedersin belki ama bir sekilde kurtulmak istersin icine dustugun dehlizden. elini uzatirsin tutan yoktur, aglarsin yuzune bakan, seninle birlikte aglayan yoktur. bir kagit parcasini yaren edersin kendine, kimseye soyleyemediklerini anlatirsin, dinler seni yargilamadan, kiyaslamadan. zaten istedigin de dinlenilmektir sadece. sonra baska baska insanlar paylasmak istemediklerini paylasmaya zorlarcasina karistirir, kurcalar; bilmeden kirilmisliklarini orseledigini. incinir, dokulursun, yine de yazmaya devam edersin, o sonsuz anlayisi hissetmissindir bir kez cunku.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?