omrumun soğuk kişi

pariscombo
robert burns’un guzel bir siiridir.

ama daha dun mutlu yesillikler icinde,
sevincle karsiliyordu korular gunesi;
yumusak saganaklar altinda,gule cicekler,
iki kat daha kivancli ve neseliydi:
ama kacip gitti sevinclerimiz simdi
kisin soguk ruzgarlariyla birlikte;
gene de o taptaze kiz,mayis,ustunde zengin giysileriyle,
alip geri getirmeyecektir bunlarin hepsini.
ah kirlasan basim,sevecen yumusakliligiyla
yaslilik’in karlarini eritmeye yetmez;
su yasli bedenim,sacsiz ya da ba$siz,
batiyor zaman’in soguk ofkesine.
ah,yaslilik gunleri yorgun,bezgin gunler,
uykusuz geceler geciyor acilarla:
ey genclik gunlerimin altin zamanlari,
neden donup gelmiyorsunuz yeniden bana!
bu başlıktaki tüm girileri gör

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol