fight club

cenk beyin müthiş bir yorum getirdiği filmdir.


türk asıllı antrenör fırat pit kendine vücut yapmış. filimde ilk gözüme çarpan bu oldu. ama iyi filimdi yahu, güzel saykolocik bişi. üstelik kan ve şiddet de var.

olay şu minvalde gelişiyor: başroldeki genç uykusuzluk çekiyor. o yüzden grup terapilerine katılıyor. derken bunların müdavimi oluyor. bir gün anlıyor ki kendisi grup terapisi bağımlısı olmuş. alakası olmayan terapilere gidip kafa yapıyor ve sonra yatıp mışıl mışıl uyuyor. sigortacı olan bu genç iş için yaptığı yolculuk esnasında fırat pit ile tanışıyor. ama aslında öle biri yok. hepsi kafasında oluyor adamın. adam deli yani.

koskoca fırat pit’e bütün film boyunca aslında varolmayan bir karakteri oynatmış olmaları beni üzdü. o kadar da vücut yapmış adam. ama cin gibi olan öbür karakteri canlandırması da olmazdı. beceremezdi. eğer film çekersem kendisine çok kalabalık bir bar rolü oynamasını teklif edeceğim. ingilizce olarak tabi.

bu leziz filmi izlerken bazı teyzeler ve bacılar ay ay ne kanlı gibi laflar ediyorlardı. kan vücudumuzun en sevdiğimiz organlarındandır ve akması normaldir. ayrıca delik kafalar ve oradan akan beyinler hayatın gerçekleridir. sinemada görünce zırlamayalım. zira onlar olması gereken sahneler. eğer gösterilmezse filmin gerçekçiliği bozulur. hem ben kan görmezsem sıkılırım.

10 daküke arada insan şurdakilerle bi kapışsam diye düşünüyor. ordakiler de 4 tane kıro. girsen bir türlü girmesen bir türlü. dayak yiyip seni döven heriflerle can ciğer dost olarak olay yerinden ayrılmak anca filmlerde olur deyip sigaranı içmeye devam ediyorsun maalesef.

mantık hataları yok mu?var değil. sadece eksik bırakılan kısımlar var. bizim gencin kimya bilgisi filmin başında belirtilebilirdi belki, salozlar daha rahat anlasın diye. ama şart değil sonuna doğru olay açıklığa kavuşuyor çünküm.

güzel tırsımların leziz empoze edildiği, fırsatsal rastlantıların kamçısal vurumlarla delik deşik olduğu bir lezazet deposu. gidin. herşeye güzel demem ben öle.