ankara

yazları sıcak ve kurak, kışları soğuk yağışlı, binaları gri, insanları tek renk, hareketten uzak, devlet büyüklerinin devleti yönettiği şehir... yıllar harcadığım, insanlar tanıdığım, tanıştığım, alıştığım, dolayısıyla sıkıldığım şehir... uzaktayken özlediğim, içindeyken söylendiğim, kasveti benden mi yoksa kendinden mi kaynaklandığını çözemediğim, artık taşınmak istediğim şehir... denizden bu kadar uzak olmasaydın, ayrılmazdık belki...

gördüğüm en ruhsuz şehir.

nefret edilesi şehir.en fazla kitleye burdan ulaşabileceğimden söyliyim : izmirli olan gelmesin!!

omrumun en guzel yillarini gecirdigim sehir.cananim,dostum,arkadasim...gun gectikce insanin iliklerine isleyen buyusu ile "ankara"..

(bkz: bilgisozluk ankara bulusması)

uzun süredir göremediğim güsel memleketim

hasreti nazlı olan şehir ve zordur bu kadar insanın neden bu kadar çok sevdiğini bilmeden ankara da yaşamak

doğup büyüdüğüm ve aslında hiç sevmediğim şehir.rise of nationsta daha gelişimini tamamlayamamış bir şehir gibi gelir,arada sırada otobüslerde giderken baktığımda...

denizi olmadığı halde sevilebilecek tek kenttir bir istanbullu için.

caddeleri asfalt kokan,asik suratli insanlar şehri olmasina rağmen yine de sevmekten vazgeçemediğim şehir...

-başkent
-meclis
-atakule
-bakanlıklar
-genlik parkı
-kuğulu park
-kızılay binası
-kızılay :)
-ulus
-aşti
-anıtkabir

eski sevgili min üniversite hayatını sürdürmek adına, son sevdiğim kişinin ise burdaki üniversite hayatının bitip ailesinin yanına dönmesi sebebiyle benim için hiç de hoş şeyler ifade etmeyen, donuk şehri ve aynı zamanda yukarda saydığım insanlara onların gıyabında ithaf ettiğim haluk levent şarkısının ismi.
sözkonusu şarkının sözleri:

sen ellerimde
sen gözlerimde
ıssız geçen her gecemde
her şeyinle yanımdasın
en zor bu gerçekten
sevdiğimi söylemeden
ayrıldım yine senden
ayrıldım yine senden

yoksun sen aslında
yalnızım bu kumsalda
neler neler yapıyorsun
bensizken ankara´da
bensizken ankara´da

şaire uyup gelişinden çok istanbula dönüşünü sevdiğim kentcik.

türk devriminin başkentidir ancak şu anda karşı devrimcilerin elindedir.

ankaralı değilseniz ve ankarada yaşamak zorundaysanız her sokağın sonunda deniz başlayacak gibi gelir,her su birikintisine(kuğulu park) deniz diye koşarsınız.alışmak diye birşey söz konusu olamaz.

$ehrin di$indan, cok cok uzaklardan delicesine binalar yukselmeye ba$lami$.oyle binalar yapilmi$ ki herhangi bir toprak kaymasinda direk ana yola patir patir dokulecek sanki hepsi.ama hala istanbul’dan sessiz, trafiksiz.

(bkz: ankara taksicileri)

20 yaşinda karın nasıl yağdığını ilk kez gören biri için ankara daha bi başka olsa gerek.
üniversite öğrencileri de olmasa çekilmeyecek şehir.

veganın hafif müzik teki en tatlı en şirin en güzel sürekli dinlenesi şarkılarından biri.sözleri:

yağmur dönerken kara
yavaşça
süzülenler yola
araba dolusu bir tuhaf seven
şarkılar çalan söyleyen
sevenlerden biri ben
arkada bıraktığım sen
kim olduğunu biliyorsan söylesen

yağmur dönerken kara
şarkılar var falımda
hepsi sana,hepsi sana
bu gece ankara

yağmur dönerken kara
yine yol var falımda
ister özle
yok istersen hiç hatırlama

sokaklar dolusu
şekerli kar kokusu
tunalı’da gezinirken
bizde bir kahvaltının tutkusu
acıkanlardan biri ben
arkada bıraktığım sen
kim olduğunu biliyorsan söylesen

yağmur dönerken kara
şarkılar var falımda
hepsi sana, hepsi sana
bu gece ankara

ıstanbul,ızmır,trabzon gibi sehirlerde ikamet eden bendenıze bu sehırlerden sonra cok bayık gelen,gezecek gorecek bıryerı olmayan,denız hasretını melıh gokcek’ın her kose basına yaptırdıgı fıskıyeler ıle gıderdıgınız ama bır zamandan sonra alısılan,yasamakta bulundugum sehır.