seni ele sevirem ki

erzurum yöresine ait bir şiir...

seni ele sevirem ki...
diyirsen ki, niye?
ne bilim işte ele!
seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
komlar, ahırlar dolir
sayiram sayiram biri eskig
bi daha sayiram
bi de bahiram ki, tamam.
ama üzülirem;
çünki sen gelmirsen.
diyacahsan niye?
bennam, işte ele!
yassi olir;
sekide ekmek yiyeceğam
civil lavaşi dürüm edir, tamkıtliram,
sen ahlıma gelirsen, yiyemirem.
sen ahlıma gelirsen, boğazımda dügümlenir.
gene diyirsen ki, niye?
işde ele...
anam örtüleri sarir...
gendi gendimi yiyirem.
o da gidir, kalli biçare galiram.
gözlerim süzülir, yuyicağam, uyiyamiram.
gafam garişir, yüreğim sığışir, yatamiram.
gene diyirsen niye?
iş de ele!
guşluğa doğri daliram
hayal, hülya görirem, sanki yanıbdasan
sevinir, sevinir bir hoş oliram,
bir de ayıliram ki, yasdığa sarılmışam
diyacaksın ki, niye?
amaan, iş de ele.
sabah olir, horozlar ötir, gün doğir...
gahiram tavuhlara, culuhlara yem verirem...
culuhlari dutir dutir öpirem;
onlari bile sene benzedirem.
saggın deme niye?
ne bilim, iş de ele!
gün gibi gelir,ay gibi gidirsen.
beni yiye yiye bitirirsen.
hep ömrümden götirirsen.
seni sevdigimi de çoh ey bilirsen.
diyirsen ki, niye?
bilirsen, iş de ele!
babam beni gapiya goymir diyirsen.
ey helt yiyirsen.
gomşulara, emin, bibin, ezen gile gidirsen...
madem ele çıh cama, tırhıca gel!
yüzün görim, bu da bene yeter
saggın deme niye!
iş de ele

(bkz: seni oyle seviyorum ki)